Anick wciąż tańczy w teatro real

światłoczułymi dłońmi

nalewa herbatę do filiżanki

gładzi tiulowe fałdki

przysiada obok okna

na plaza de isabel płynie czas

wstrzymuje się między

polotem a gestem

niczym porcelanowa lalka

wkomponowuje się zgrabnie

w scenerię pełną bibelotów

lustrzane ściany pokoju absorbują

słońce urodzone do tańca

utrwalone blaskiem flesza

balet i baletnica

i dekady w albumach

a jej stopy jak wieża eiffla

wsparte na szpilkach

unoszą

w podniebnych piruetach

Wiersze i obrazy - Irena Tetlak