***(niezwykła)

wczoraj tylko w wierszu

rozkwitła

cała w pąsach metafor

rozbiła bank myśli

nocą jednak nietknięta

została

 

upięta w welonie drzewa

kwitnącej wiśni

JESZCZE TROCHĘ O JESIENI
akryl na płótnie 40x50

napięcie

muszę mieć temat

nie piszę wiersza

z chmur ani bez

ani też nie znam

żadnej pani pana

dla którego warto

by składać słowa

albo rozrzucać

jak na wietrze

włosy złotosiwe

treściwe sploty

myśli rzadkich

w nich odnaleźć

puentę

najdłuższą cięciwę

z życia wzięte

denerwują je mali figlarze

a mnie dziewczyny traktowane przedmiotowo

chociaż wcale nie są przedmiotem uwagi

całkowicie na rozum rzecz biorąc

( bo nie wiem nawet co to dragi)

poplątane emocje jak sznurki korali w nadmiarze

dojrzewają samotnie niczym wino

w samowarze herbata parzy się zuchwale

niecierpliwie w ukropie czeka na dwie filiżanki

spragniona normalności

do sedna sięga wydobywa aromat bez ceregieli

a one w sobotę odkurzają pamięć

jak wystawione w witrynie serwantki kompotierki

i nieużywane od dawna już dzbanki

***(dobra rada)

Celina nie zadaje zbędnych pytań

dlaczego nie jest w użyciu

to tylko zwykły znak zapytania

po co wzbudzać uśpione

emocje wypłyną same

z doświadczenia już wie

kiedy przerwać tamę

wieloświat

we wszechświecie

z siłą Herkulesa

jednoczą się galaktyki

tutaj linia podziału

przebiega widocznie

pod czaszką

tak blisko - pod czaszką

i ani kroku dalej

wcale nie na sąsiedniej ulicy

 

jeszcze trochę wakacji_Grecja

akryl na płótnie 40x50

***( schyłek)

Celina ma szczęście do ludzi

(łudzi się że to prawda)

dostała wiele

nieraz w pysk o mało co

chociaż nie chciała nadstawiać

drugiego razu już nie daruje

spoliczkuje jak należy

to czysty wyjątek

że teraz leży bez sił i goi rany

i wierzy że może

podniesie się jak słońce na wiosnę

a na dworze plucha

koroduje lato

w piecu dmucha wiatr

posucha uczuć

na drewnianej klepce

tańczy tylko kłębek kurzu

żaden nerw nie drgnie

w takt - jesień drepcze

Szklany wazon
akryl na płótnie  55 x 38

***(relacja)

jestem niemocą

jesteś wytchnieniem
tworzeniem jutra
tułaczką myśli
burzeniem znaczeń
jestem beztroską
i oka mgnieniem
delikatnością dłoni

mądrym spojrzeniem
jesteś wszystkim
tym czego pragnę
trwałym i kruchym
szalonym

świętym
                                 

jestem bo jesteś

wciąż niepojęty

rzeka płynie

im mniej obchodzę świat

widzę coraz więcej

chociaż wzrok płata figle

dostrzegam różnice

między dobrem a naszym

lepszym a niewidocznym

złem uśpionym w sumieniu

nie staram się tłumaczyć

rozumiem mowę ciała

odgaduję ciszę

słyszę jak rzeka płynie

wcale nie czeka na mnie

nurtuje mnie każdego dnia

pozostanie do napisania puenta

gdy kolor włosów nie ma znaczenia

Celina ułoży odpowiednie słowa

o sobie jako kobiecie

nie o mimozie czy ważce

uskrzydlonej mglistymi przestrzeniami

o delikatności utkanej nicią

błyszczącą jak jej rzęsy

gęste szumiące trawy przed burzą

okalające jeziora pełne wilgoci

i głębi w której znaki zapytania

nie zahaczają o uczucia

w płytkiej odpowiedzi

pozostają w pamięci jak puenta

złudzenie

jeśli zdarzysz się tylko raz

choćbyś był motylem

na chwilę ubarwisz mi świat

i oczy zapatrzysz

zachwycisz

zadziwisz

pozostaniesz jedynie zdarzeniem

kolorowym omamem

ulotnością

anemią myśli – migotaniem

bezszelestnym skrzydeł

graniem – marzeniem nie

staniesz się wspomnieniem

nie będziesz moim

opowiadaniem

a to mój wiersz , który został wyróżniony przez Jury ...

Łódź fabryczna  Łódź liryczna

na początek były cztery perony

jak strony świata

i pociąg

do pisania

do snucia

tkania włókien

wielowątkowych myśli

niczym akrobacji

(wtedy śni się kolorowy

cyrk jak u chagalla

albo niebo zakochanych)

obrazy pełne barw

fabryka biała

obiecana ziemia

manufaktura – poezja

wtóruje przeszłości

domek tkacza

trzy misie

domek papiernika

bez cienia wątpienia

przyszłości nie szkodzi

nie odchodzi bowiem

ochota by przejść się piotrkowską

i zachłysnąć  historią

kultur wielu…

polską

niemiecką

żydowską

lipcowa burza

deszcz stebnuje kroplami szyby

wiatr przeszywa rześkim podmuchem

żagle wydęły nagle policzki

nie wiem dokąd dopłyną

przestrzeń nie ma ograniczeń

przyglądam się i próbuję zatrzymać błysk

wzrokiem gdzie sięgnąć myślą

przecież nie mogę

skupiona jak ziarnko piasku

skrojona na wymiar

kosmosu

dzień pocałunku po norwesku

rozcałowała mnie gorąca
natura jej tak zmienna
raz  pałająca deszczem
to znów rozgrzana słońcem
do rana przez noc jasną
nazajutrz znów
cmoknęła
fiordem zachwyciła
lodowcem błękitniała
namiętna i niesforna
...i jakby w nim zasnęła

lipiec'2017

Krajobraz norweski z tegorocznych wakacji , który utkwił we mnie najbardziej...

akryl na płótnie 40 x 50

Za pasem lato ale...jeszcze greckie wiosenne akcenty...

akryl na płótnie 30x40 _ 2017 r.

Dzięki Pisarze.pl ukazało się kilka moich wierszy w cyklu Wiersze tygodnia ...zapraszam do lektury

http://pisarze.pl/index.php/poezja/13199-wiersze-tygodnia-irena-tetlak.html

subtelne niezapominajki 

 

 

a tymczasem dzisiaj w Łazienkach

pachniało

cieszyły oczy dumne kasztany

dostojne lilaki

subtelne niezapominajki i...

w welonie z bieli jak panna młoda - czeremcha

w kaskadach fortepianowych dźwięków

pląsały świergoty

...tak cudnie właśnie było dzisiaj w Łazienkach

a ja czułem się jak król życia

a ty cała w słońcu lśniłaś - moja Marysieńka

Grecja_ akryl na płótnie 30x40_ maj 2017

...trochę Grecji _akryl na płótnie 30X40

Meteory

są takie miejsca na styku nieba i ziemi

gdzie dotyku doświadczasz

tak samo jak mowy

niemi

gdzie codzienność u podnóża

jawi się jak kpina

wobec maczug ogromu

wiszących w słońcu ogrodów

i skalnych klasztornych domów

Grecja _3 maja 2017

fot.Irena Tetlak

Czerwone róże_ akryl na płótnie 40x30

jest taki raj

na Jamajce pozostała jedyna
plaża dla zwyczajnych ludzi
taki raj budzi pożądanie
ocean gorące myśli studzi
a w słońcu poezja jak złota plama
wilgoci wchłanianej przez piasek
i rum w knajpce przy brzegu
co nie zmienia smaku
nie nakłada masek

*Wiersz powstał pod wpływem prawdziwej historii opowiedzianej w programie tv...mam nadzieję , że ta jedyna publiczna plaża nie została odebrana mieszkańcom

autor

OWOCE W GRANATOWEJ PATERZE
30X40 akryl_ luty 2017

Róże _akryl na płótnie_40x30 _luty 2017

Proza życia i płatki kwiatów

Urodziła się w drugiej połowie dwudziestego wieku. Przyszła na świat w rodzinnym domu 

na skraju miasteczka. Radosny krzyk nadchodzącego życia otwierał nowy dzień.W ogrodzie 

rozkwitały wiosenne kwiaty. Lekki podmuch wiatru budził rześkie powietrze. Podobnie jak

teraz za oknem samolotu. Nowe otwarcie. To już kolejne Urodziny. Z lotu ptaka widać lepiej 

kontury. Nawet ośnieżone góry przybierają fakturę mózgu. A szare barwy rozmywają się 

w słonecznych plamach. Tylko pierzaste fragmenty chmur przysłaniają ciągłość obserwacji.

Siedzący obok mężczyzna próbuje dociec swoich racji. Na ekranie monitora pokazuje się 

linia. Życia nie można cofnąć ale można zabrać ze sobą na dalszą drogę wszystko co było 

w nim najlepsze. Choćby wspomnienia. Wtedy dni wirują nam w głowie jak płatki kwiatów.

złoty wazon _akryl na płótnie _styczeń 2017

wczorajszy monolog

wplątałam się w sidła dygresji

aby pretensji uniknąć

do świata że taki podły

zakręcony jak tubki farby

chcące pokolorować wszystko wkoło

napięty

a czas pęknięć zaklęty w bańce mydlanej

rozsypywany sekunda po sekundzie

w gruncie rzeczy

zaprzeczyć trudno - przepaście

okalają mój spokój jak rwąca fala

wciągają w wir

i oddalają nas od siebie

'MÓJ ROK 2016"...Wernisaż wystawy obrazów w dniu 14 stycznia 2017 roku w Klubokawiarni ŻYCIE JEST FAJNE w Warszawie.Zapraszam jeżeli są chętni do obejrzenia...wystawa (część ekspozycji )trwa do 3 lutego 2017 r.
Pozdrawiam
Irena Tetlak

Dziękuję serdecznie SYLWII GIBASZEK za otwarcie wystawy ...Madzi Tulejskiej, Basi Popik i Grażynce Jabrzembskiej za fotografie ...Klubokawiarni ŻYCIE JEST FAJNE w Warszawie ul. Grójecka 68 za gościnny dach oraz wszystkim Gościom , którzy przybyli na wernisaż a także wszystkim odwiedzającym "MÓJ ROK 2016" .DZIĘKUJĘ

WYSTAWA OBRAZÓW IRENY TETLAK  "MÓJ ROK 2016" 

ZAPRASZAM SERDECZNIE