akryl na płótnie 40x50 _sierpień 2018

deszczowy poranek

znasz ten moment

gdy trwającą ciszę usypia ledwie szmerek

każdy ruch tańczącej na niebie topoli

widocznej zza okien jednakowo

(z każdego pobliskiego łóżka)

świeżość dźwięków opadających na liście

kropli na napęczniałe kiście winogron

jakby na klawiaturę fortepianu

i znasz tę twarz

gdy skóra oddycha jeszcze w takt nocy

leniwie i miękko przeciągają się sny

układają wzdłuż kącików ust

słowa które mówią dniu

bądź dobry

czas relaksu

trzeba odpocząć gdy zamęt w głowie

a nakaz to takie mało poetyckie

mało filuterne

chociaż akurat to słowo całkiem epickie

zbyt hałaśliwe

bo myśli niespokojne już krzyczą

do ciebie tam gdzie wakacje

gdzie niebo błękitne śpiewa ciszą

turkus rozpostarty niczym satynowy obrus

i tylko gdy sztorm fale pełne werwy

ryczą jak lwy i podobnie jak one

w kołnierzach z białej piany

jakby otoczone wełną i kłębią

się kłębią