KOMUNIKA(N)T  _wydany z powodu niezwykłej okoliczności _Kanonizacja Jana Pawła II_27.04.2014

Cytat z Orędzia Ojca Świętego Jana Pawła II do młodzieży całego świata z okazji XIII Światowego Dnia Młodzieży (1997) :

"Świętość wydaje się celem trudnym, osiągalnym tylko dla ludzi zupełnie wyjątkowych albo dla tych, którzy odrywają się całkowicie od życia i kultury swojej epoki. W rzeczywistości świętość jest darem i zadaniem zakorzenionym w chrzcie i bierzmowaniu, powierzonym wszystkim członkom Kościoła w każdej epoce. Jest darem i zadaniem dla świeckich tak samo jak dla zakonników i kapłanów, w sferze prywatnej tak jak w działalności publicznej, w życiu zarówno jednostek, jak rodzin i wspólnot."
                                         Jan Paweł II


Komunika(n)t

nie dziw się - dlaczego
w tym roku już rozkwitły

wszystkie lilaki – na cześć
Człowieka Świętego

kwietniem splatają aureolę
z kaskad majowych płatków

celebrują niezwykłe urodziny
w deszczu ablucji

…przecież nie jesteśmy z cukru

(Irena Tetlak _26.04.2014)

pisanki

bukszpan przybiera kolor nadziei

i słońce prześwituje w gałęziach

powstaje z martwych 

Życie - jawi

się na białej płóciennej serwecie

bogato jak święcone w koszyczku

 Wesołego Alleluja

Kilka moich wierszy zostało opublikowanych w GAZECIE KULTURALNEJ ...jest mi bardzo miło :)

http://www.gazetakulturalna.zelow.pl/index.php/biezacy-numer

http://www.gazetakulturalna.zelow.pl/images/stories/pdf/4_2014_7.pdf

Gazeta Kulturalna

Numer 4(212) kwiecień 2014

Irena Tetlak

kolorowy zawrót głowy

poeci uwielbiają kobiety

blondynki brunetki rude

poetki kochają poetów

(mogą być z aureolą)

bo tylko wyobrażają sobie

jak mogłyby być ich cudem

pełne pragnień oraz miłości

jak mogłyby być kochane...

marzenia poetek i prawdy poetów

to tajemnice których nie zdradzą

...nie wszystkim mogą być znane

brzoza

jej kora przypomina kalię

życie przytula po kawałku

ledwie odciska ślady piersi

a na gładkiej skórze tatuaż

ryt kolagenowych płatków

sączy na powrót młodziwo

– dojrzewamy pełniejsi

gałązka

ułamana przez wiatr

niesiona powiewem

zagubiona w nieznanym

spadła tuż pod stopy

i stała się światem całym

podniósł ją

wypuściła listki

nomen omen

ścigasz się z czasem

a on ginie w tobie

nie zauważasz chwil

a w nich jest przestrzeń

kolorowy świat jak święta

wypełniony muzyką

gubisz siebie

na oślep skracasz odległości

a przecież miałeś być galaktyką